Czy Facebook to miejsce nieodpowiednie na tak wewnętrzne rozważania? Jeśli celem jest zachęta innych do pracy nad sobą, to śmiem uważać, że warto się nimi właśnie TU i właśnie TERAZ dzielić.

35 poniedziałków, po dwie godziny przez 9 miesięcy byłam pacjentem terapii Dorosłych Dzieci Alkoholików. Pacjenci, których poznałam byli dla mnie niczym lustra… mobilizowali do wysiłku, który otworzył perspektywę na lepsze życie i dał mi nadzieję na zmianę. Chylę czoła prowadzącej – elementy przekory i czarnego humoru miały w tym feedback’u niebywałą moc. Uświadamiały, jak często robisz sobie krzywdę Ty – czytelniku lub ja żebrząc o uwagę lub miłość w relacji. Niepowodzenie może stać się szansą. Powiem więcej, dzięki upadkom w sferze bliskich relacji doświadczyłam przebaczenia rodzicom.

Czy oni się zmienili? Niespecjalnie. Zmienił się mój stosunek do naszych relacji. Po pierwsze im wybaczyłam, z pełną świadomością pożegnałam swoje dzieciństwo. Jak jest teraz? Potrafimy rozmawiać i autentycznie przebywać ze sobą. Paradoksalnie, pożegnanie tego, co chce odejść, to jedna z najbardziej oczyszczających rzeczy, jakie sobie mogłam podarować.

Co dalej? Z naturą ekstrawertyka przyjmuję to, co chce się pojawić w moim życiu. Odrzucam etykietę, spod której nie była widoczna moja prawdziwa tożsamość. Chcę i zmieniam się na lepsze w miarę dojrzewania i gojenia się ran.

Jeżeli jesteś jednym z pięciu milionów (!) Dorosłych Dzieci Alkoholików w Polsce i tak, jak ja 9 miesięcy temu chcesz zrozumieć, że to, co Cię spotkało w dzieciństwie ze strony ojca alkoholika czy matki alkoholiczki, a czasem obojga rodziców, nie było podyktowane chęcią skrzywdzenia, świadomym niszczącym działaniem, tylko chorobą – sięgnij po swoje zasoby i zrób pierwszy krok. Tu i Teraz.

Odwagi! ?